آب انبار قوام یکی از آب انبارهای مشهور سواحل جنوبی کشور است. این آب‌انبار در بوشهر، شهری بندری در جنوب غربی ایران، واقع شده است. بوشهر جاذبه‌های گردشگری تاریخی بسیاری را در خود جای داده و آب‌انبار قوام نیز یکی از جاذبه‌های دیدنی این شهر بندری است.معماری آب‌انبارها در مناطق مختلف تحت تاثیر معماری‌های محلی قرار گرفته است. آب‌انبارهایی که در سواحل جنوبی کشور ساخته می‌شدند، به نام برکه و آبگیر نیز خوانده می‌شوند، مخزن این آب‌انبارها اگرچه درون زمین واقع است، ولی محفظه بالای مخزن آن محصور نیست و اهالی از طریق بازشوهای اطراف مستقیما به داخل آن می‌روند و آب را برداشت می‌کنند. آب این برکه‌ها عمدتا از طریق جمع‌آوری آب باران از روی سطح زمین تامین می‌شود. در این سواحل اگرچه هوا مرطوب است، ولی به دلیل میزان بسیار اندک بارندگی و شوری آب‌های زیرزمینی، وجود این برکه‌ها امری ضروری بود و در اغلب موارد تنها امکان دسترسی به آب شیرین فقط از طریق آب برکه‌ها بود. در بندر لنگه و بندر بوشهر، با کندن چند متر از زمین به آب شور یا تلخ می‌رسیدند و از این آب فقط جهت شستشو و آبیاری استفاده می‌کردند. بعضی از افراد مواقع شستن بدن با این آب، در آخر یک سطح آب شیرین بر روی بدن می‌ریختند تا نمک بر روی پوست بدن شسته شود.

دیرینگی بافت‌ تاریخی‌ بوشهر، به‌ دوره‌ی‌ حکومت‌ نادرشاه‌ افشار برمیگردد که‌ در آن‌ هنگام‌ با تأسیس‌ پایگاه‌ دریایی‌ نادرشاه‌ در خور شرقی‌ بوشهر موسوم‌ به‌ خور نادری‌، بندر بوشهر از یک‌روستای‌ کوچک‌ ماهیگیری‌ به‌ یک‌ بندر مهم‌ تبدیل‌ گردید. مادام‌ دیولافوا در سفر اول‌ خود به‌ بوشهر به‌ کشتی‌هایی‌ اشاره‌ می‌کند که‌ به‌ احتمال‌ قوی‌ بازمانده‌ی‌ کشتی‌های‌ نادرشاه‌بوده‌اند. از آن‌ تاریخ‌ رونق‌ و آبادانی‌ آن‌ ادامه‌ یافت‌ و در دوره‌ی‌ زندیه‌ به‌ دلیل‌ نزدیکی‌ به‌ پایتخت‌ ایران‌ در شیراز اهمیت‌ این‌ بندر دوچندان‌ شد. بافت‌ قدیم‌ بوشهر از شرق‌، شمال‌ و سمت‌مغرب‌ به‌ دریا محدود است‌ و از جنوب‌ به‌ خیابان‌ لیان‌ فعلی‌ محدود است.

مدرسه گلستان مربوط به دوره قاجار است و در بوشهر، محله قدیمی بهبهانیها، روبروی اداره بندر واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۵ اسفند ۱۳۷۸ با شمارهٔ ثبت ۲۶۵۹ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.از اولین بناهای مربوط به ساختار قدیم بوشهر، مدرسه گلستان است که براساس مستندات موجود به وسیله‌ی انگلیسی‌ها ساخته شده است. این بنا در ابتدا محل حکمرانی شیخ نصر بود و بعد از آن به اداره پست تبدیل شد. بعد از مدتی این ساختمان متروکه شد تا اینکه در سال ۱۳۲۲ مدرسه‌ی گلستان در آن برپا شد. قدمت ساختمان اصلی این مدرسه در حدود ۲۰۰ سال و مربوط به دوره قاجار است. درب‌های چوبی این بنا بسیار بزرگ و از جنس ساج می‌باشد. ابعاد این درب‌ها ۳.۵ * ۴ متر مربع است. از جمله مصالح ساختمانی استفاده شده در این بنا می توان به سنگ‌های مرجانی و ملات گچی اشاره کرد. همچنین در این ساختمان از چوب صندل و بوریا برای پوشش سقف استفاده شده است. این بنا به دلیل ارزش تاریخی آن با شماره ۲۶۵۹ در تاریخ ۲۵/۱۲/۱۳۷۸ در شمار آثار ملی کشور به ثبت شده است.